Met spanning in de onderbuik, gezonde zenuwen en toch ook wel een beetje nerveus ben ik vorige week donderdag in het vliegtuig gestapt naar Kathmandu.

IMG_4671
Het afscheid van mijn vertrouwde comité op Schiphol verliep gelukkig wat soepeler dan de vorige keer, voor mij althans, want Myrthe Muller (mijn klooster vriendin uit mijn eerste Nepal avontuur, zie foto) vloog nu gezellig met me mee. Nadat we samen een traantje hadden weggepinkt en onze trouwe familie hadden uitgezwaaid begon het avontuur echt; via Istanbul, met een uurtje vertraging, naar Kathmandu.

IMG_4676

Het is geweldig om iedereen die ik ken weer gezond en heelhuids te zien. Vertrouwd, alsof ik niet ben weggeweest.
De eerste indrukken van Thamel, het toeristische gedeelte van Kathmandu, vielen me mee. Hier en daar waren een paar gebouwen ingestort maar het overgrote deel is overeind gebleven, Godzijdank. Ook in het appartement van de vrijwilligersorganisatie, waar ik verblijf, ziet er keurig uit op wat scheuren na. Er hangt een aardbevingsmeter zodat we van te voren gewaarschuwd worden. Een klein beetje onrust wordt daar wel mee weggenomen… Je weet maar nooit!

Zaterdag, de tweede dag in Nepal. Misschien kun je al raden wat op de planning stond; DE MONNIKEN! Hoe sneller, hoe beter! Ik kon niet wachten om ze weer te zien!
Zoals vanouds met de lokale bus naar het kleine dorpje Sankhu, wat ik voor 4 maanden mijn thuis mocht noemen vorig jaar. Van te voren werd er gewaarschuwd voor de ravage in Sankhu, een groot verschil met Thamel.
Daar was geen woord over gelogen.
Eenmaal in Sankhu werden mijn ogen groot van ongeloof. Sankhu was Sankhu niet meer. Een grote puinhoop.
Naarmate ik verder liep werd het alleen maar treuriger, de prachtige, oude, antieke huizen die ik 6 maanden geleden had gefotografeerd (zie foto ‘voor’) waren nu een hoopje steen (zie foto ‘na’). De regen en de modderige wegen door de moesson maken het plaatje compleet, doodzonde.

Sankhu voor:

DSC_0510
Sankhu na:

DSC00970

Desondanks zijn de bewoners alweer hard aan het klussen om dit hoopje steen om te toveren in een bewoonbaar ‘iets’. Intussen wonen ze in tijdelijke tentjes en gespannen zeiltjes met daaronder hun overgebleven bezittingen.

Het is moeilijk om er als blanke ramptoerist tussen te lopen. Waar te beginnen in deze chaos?
Dat in een paar seconden een heel dorp plat ligt, en dan te bedenken dat je familielid onder het puin kan liggen, is voor mij onvoorstelbaar. Ik kreeg kippenvel bij het zien van de overgebleven mensen die staan te zwoegen om weer wat van hun onderkomen te maken. Ze blijven niet stilstaan bij het verleden, maar proberen iets van hun toekomst te maken.

DSC_0023

Eenmaal door het dorp gewandeld, begon de klim op de gladde, modderige berg richting het klooster. (Nog steeds wil die klim op de berg niet wennen!)
Rood aangelopen en lekker bezweet kwamen we boven en ja hoor, daar stond die. Het prachtige klooster! De kale koppies met hun donkerrode rokken kwamen joelend uit hun kamertje, met een glimlach van oor tot oor. Samen hebben we de hele middag spelletjes gespeeld, bijgekletst en Tibetaanse thee gedronken bij de hoofd monnik (warme melk met zout, dat was weer even wennen…).
Ik kon mijn geluk niet op. Wat heerlijk om weer bij deze familie te mogen zijn! Aardbeving of niet, die glimlach en positieve houding van de monniken krijg je er niet uit!
Het klooster zelf heeft aardig wat scheuren opgelopen, maar valt nog te repareren (zie foto). De slaapvertrekken daarentegen zijn helaas niet meer te redden. De monniken slapen nu in tentjes rondom het klooster.

DSC_0015
Een paar nieuwe gezichten hadden zich bij de monniken familie aangesloten. Tot mijn grote verdriet ook een paar ontbrekende gezichten; Tashi.
Er werd verteld dat Tashi terug is naar zijn familie en niet meer terugkomt. Waarom weet ik niet. Wat ik wel weet is dat we hem gaan opzoeken! Hij moet toch weten dat mijn site naar hem is vernoemd? En die glimlach laat ik me niet zomaar ontnemen!

Na de eerste indrukken is het voor mij duidelijk. Ik kan niet wachten om iets te doen! Deze week zie ik Bharat (van de vrijwilligersorganisatie) en gaan we overleggen hoe we het gedoneerde geld het beste kunnen besteden. Natuurlijk heb ik nog maar een klein deel gezien en zullen veel meer kleine dorpen zwaar getroffen zijn. Samen met Bharat zullen we gaan uitzoeken welke projecten we kunnen ondersteunen die de hulp het hardste nodig hebben.

Voordat het overleg plaatsvindt zitten we niet stil. Deze week hebben we geschilderd in een opvanghuis voor gehandicapten, onder leiding van Rene van Stichting Veldwerk. Dit huis heeft in plaats van lekkende plafonds en gaten, een prachtig nieuw dak gekregen. Nu worden de muren gerenoveerd en geschilderd. Alle kamers van de bewoners worden voorzien van een vrolijk kleurtje. Een grote, dankbare klus waar wij aan mee mogen helpen!

Eindelijk, Nepal! Wat ben ik blij om je weer te zien!

liefssanne

separator

13 Reacties on EINDELIJK, NEPAL!

  • Tiny schreef:

    Alweer veel gedaan en gezien in 1 week. Het is idd triest om te zien in het dorpje Sankhu..veel succes met schilderen komende week. En hopelijk is Tashi nog ergens te vinden. Dikke kus!

  • Riet schreef:

    Lieve Sanne, wat fijn om een bericht van jou te lezen. Zo te lezen is het een goed besluit geweest om te gaan. Ik kan mij voorstellen dat je af en toe even moet slikken, maar dat je ook blij bent om je familie weer te zien. Roos en ik hopen jou zondag te spreken om samen te overleggen of het mogelijk is om naar jou toe te komen. Heel veel succes en een dikke kus van Riet. XXX

  • Annet Klompalberts schreef:

    Hoi Sanne.
    Phoe wat een eerste indruk,dat zal heftig zijn geweest.
    Mooi dat je er zo goed werk kan doen.

  • Anneke Wijermars schreef:

    Nou ik schoot ook even vol. Ik weet wat een aardbeving kan doen, maar de beelden zijn iedere keer weer heftig. Genoeg werk aan de winkel. Maar wat een voldoening zal dat geven. Succes!

  • Roos schreef:

    Gadsie, de tijd gaat zo snel. Vorige week stonden we nog te knuffelen op Schiphol! Maar goed om te horen dat je weer helemaal op de juiste plek zit!
    Topper! ❤️

  • Ellen Korse schreef:

    Beste Sanne,wat knap dat je dit aan het ondernemen bent.
    Ij heb het ook door gestuurd naar mijn dochter Sabine. Grote fan van Nepal, ik wens je veel geluk en wijsheid met je dromen in de hoop dat ze uit mogen komen, groet Ellen.

  • Geesje Oelius schreef:

    Hallo Sanne, wat geef je het mooi weer. En bijzonder om te horen hoe positief de mensen daar zijn en vooruit kijken. Daar kunnen wij hier nog wat van leren. Ik vind het mooi dat je ons meeneemt op je missie en ik ben blij dat ik mijn donatie via jou heb gedaan. Heel veel succes! En ik blijf je volgen! Hartelijke groet, Geesje Oelius

  • Conny schreef:

    Hoi Sanne,

    Lekker snel een eerste bericht, fijn om te lezen wat je eerste indrukken zijn en dat jullie alvast wat kunnen doen. Wat enorm jammer dat Tashi er niet meer is, succes met het vinden van hem. Ik wens je heel veel succes deze 5 maanden en veel productiviteit, respect dat je dit doet en wat mooi om te lezen dat je je hart hebt verpand aan dit land (zeg je dit zo ?) Groetjes en liefs van ons.

  • Josefien schreef:

    Lieve Sanne,
    Wat een verhaal, wat een emotie en met veel respect voor wat je doet, het gaat met een lach en een traan. Soms zal het moeilijk zijn maar je doet het toch maar. Haal ook vooral de mooie momenten eruit, het gaat je lukken. Succes, groet en liefs van Jan en Josefien

  • Bernadette schreef:

    Meissie, mooi om te lezen San. Echt heel veel respect voor jou en gaaf dat je terug bent gegaan. Nu hopen dat je daar wat kan betekenen en dat gaat vast goed komen <3

  • Roel schreef:

    Een mooie start van een prachtige missie. Benieuwd hoe de eerste indrukken en acties een vervolg gaan krijgen. In een langere periode krijg je een veel dieper besef van de impact op het bestaan van deze mensen. Voor ons flitsen de gebeurtenissen voorbij zoals zo veel schokkende berichten in het nieuws, zonder er echt op in te zoomen hoe ver de consequenties ervan doordringen.

    Prachtig dat de monniken je zo goed ontvangen hebben. Toch een beetje ‘thuis komen.’
    Veel sterkte, energie en dierbare contacten toegewenst.
    We kijken uit naar je volgende berichten uit Nepal.

  • tashifactory schreef:

    Hoi Ellen,
    Wat goed! Dankjewel voor je berichtje!
    Hierbij wil ik je ook ontzettend bedanken voor je donatie! Geweldig! Komt goed terecht! De update volgt snel 🙂
    Heel veel liefs, Sanne

  • Barbara Muhs schreef:

    Beste Sanne, wat prachtig om je bericht op de site van TMO te lezen. En wat mooi wat jij met je leven doet, dat je iets wilt betekenen voor anderen. Heel veel sterkte en mooie inzichten toegewenst! Barbara Muhs

Plaats een reactie

Your email address will not be published.