PROJECT HUIZEN BOUWEN DEEL 2

Drie maanden in Nepal. De tijd vliegt! Ondertussen is mijn klooster vriendin Myrthe op 13 oktober weer terug gevlogen naar Nederland, waar ze begonnen is met haar nieuwe baan in de zorg. Daarnaast heb ik net mijn beste vriendin Roos en haar moeder Riet uitgezwaaid, die twee weken op bezoek waren in Nepal. Ik heb genoten van deze twee weken ‘vakantie’ maar daarvoor heb ik uiteraard niet stil gezeten!
Met trots wil ik jullie graag vertellen over het bouwen van de laatste twee huizen op het platteland van Nepal. Dit was me het avontuurtje wel namelijk.

Voordat ik begin te vertellen over ‘het avontuur’ wil ik jullie graag informeren over de huidige situatie in Nepal. Het nieuws in de wereld besteedt hier helaas geen aandacht aan terwijl Nepal op dit moment een grote crisis doormaakt.
Op 26 september werd de wet herschreven in Nepal. Vanaf dat moment zijn de grenzen met India gesloten omdat India het niet eens is met de nieuwe wet van Nepal. Dit betekent dat benzine en gas vanaf dat moment het land niet meer inkomt.
We zijn nu al een dikke maand verder en de benzine en het gas begint langzaamaan op te raken. We kunnen dit ons, in het veilige Nederland, bijna niet voorstellen maar een tekort aan benzine en gas brengt grote problemen met zich mee.
Voertuigen staan op dit moment twee weken in de rij bij de benzinepomp voor een paar liter benzine (zie foto). Ze betalen 5 euro per liter (normaal 0,80 cent), waardoor het openbaar vervoer het driedubbele in prijs gestegen is. Niet te betalen dus voor de meeste mensen in Nepal.

k]6«f]lnod kbfy{sf] cefj ePkl5 sf7df8f}F eb|sfnLdf OGwg eg{ nfda4 ;jf/L ;fwgx? . tl:a/ M /f]zg ;fksf]6f, /f;;
Kinderen kunnen niet naar school en mensen kunnen niet naar hun werk met het openbaar vervoer.
De toeristenstroom kwam net weer op gang na de aardbeving maar daalt nu weer aanzienlijk doordat toeristen gewoon niet op de plek van bestemming kunnen komen. Een aantal bussen rijden nog maar deze zitten overvol. Mensen worden als vee de bussen in gepropt, hangen aan de zijkant of zitten op het dak. Het is ongelofelijk.

Veel restaurants in Kathmandu zijn inmiddels gesloten of hebben een beperkt menu door het tekort aan gas. Families kunnen thuis geen eten meer koken. Ook al heb je een fortuin om uit te geven voor gas en benzine; je kunt er niet aankomen want het is gewoonweg op. Ik snap niet waar de Nepalezen dit aan verdiend hebben, hebben ze dit jaar nog niet genoeg meegemaakt?
De Nepalese regering probeert nu gas en benzine te krijgen uit China maar omdat deze wegen behoorlijk zijn aangetast door de aardbeving laat dit lang op zich wachten. Ook zal dit nooit genoeg zijn voor het gehele land.
Hoe het verder gaat weet ik niet maar ik hoop dat er snel een oplossing komt. Dit kan niet langer zo doorgaan. Ik hoop in ieder geval dat het kleine Nepal niet vergeten wordt.

Het Dashain festival is net afgelopen. Dit is een van de grootste festivals in Nepal waarbij de familie bij elkaar komt, vergelijkbaar met kerst bij ons. Het openbaar vervoer wat nog wel reed was overvol de afgelopen weken met mensen die wanhopig terug naar huis wilden om samen met hun familie Dashain te vieren.
Bharat offerde een paar dagen met zijn familie op om hard aan het werk te gaan voor de mensen op het platteland. Hij wilde kostte wat het kost deze mensen een dak boven het hoofd geven voor de start van het Dashain festival. Dat hij dat belangrijker vind dan zelf Dashain vieren met zijn familie, dat noem ik nou altruïsme.

Vol goede moed begonnen we daarom het weekend voor Dashain aan het avontuur; het bouwen van de laatste twee huizen van jullie donatiegeld.
Bharat had me van te voren gewaarschuwd dat ik zo min mogelijk moest meenemen, het zou een flinke tocht worden. Eerlijk gezegd zag ik er enorm tegen op, als onervaren wandelaar. Maar goed, ik mag niet klagen, je weet waar je het voor doet.

Met mijn bescheiden rugtasje werden we afgezet in Dhading, waar ik nog even de tijd had om me mentaal voor te bereiden.
Dhading bestaat uit een aantal bergen. De vorige drie huizen (zie vorige blog) zijn op een andere berg gebouwd. Dit keer stonden we aan de voet van een andere berg en door het gebrek aan benzine stond er dit keer geen truck voor ons klaar. Door de crisis zou dit een te grote kostenpost zijn.
Nee, dit keer zullen we moeten lopen.

DSC_0188
Bharat vertelde me dat we ongeveer 4 uur de berg op zouden wandelen. De mensen die mij kennen weten dat ik geen sport fanaat ben, Bharat daarentegen wist dit nog niet. Ik wilde me nog niet laten kennen, kom maar op met die berg, let’s do this.

We staken de rivier over, over een veel te gammele brug, en liepen omhoog. Zowel Bharat als ik vol goede moed en vastberaden dat ik die berg eens even soldaat ga maken.

DSC_0190
Na een kwartier stijl omhoog lopen liep ik al te hijgen en liep het zweet met straaltjes over m’n rug. Ik had een florissant hoedje op gekregen van Bharat omdat het inmiddels 12 uur ’s middags was, heetst van de dag, in de bloedhete felle zon.

DSC_0195
Ik wil eigenlijk niet klagen maar het bleek een verschrikkelijk tocht. Alleen maar omhoog, alleen maar klimmen, door bossen en struiken. Na drie uur had ik zo ontzettend mijn limiet bereikt. Bharat huppelde als een ervaren berggeit voor mij uit, terwijl ik de blaren al voelde opkomen in mijn Adidas sneakertjes.

DSC_0197
DSC_0201
DSC_0209

Door mijn langzame tempo duurde het 5 uur voordat we boven waren. Terwijl ik nog liep te hyperventileren bezocht Bharat de families voor wie we een huis zouden bouwen. Omdat deze families zelf al amper onderdak hadden, was er geen plek voor Bharat en mij om ons ergens tussen te nestelen die nacht.
Bharat stelde voor om naar het huis van Januka te gaan. Januka is een contactpersoon van Bharat in dit gebied. Zij heeft onderzoek gedaan in deze regio om te bepalen welke families de huizen het hardste nodig hebben. Bharat verzekerde me dat het huis van Januka een net huis is waar we kunnen uitrusten en te eten kunnen krijgen. Vluchtig voegde hij hier aan toe: ‘het is nog wel een uur lopen…’
Mijn gezicht sprak boekdelen maar ik wilde me nog steeds niet laten kennen. Volgzaam sleurde ik mijn uitgeputte lijf achter Bharat aan, de blaren brandend in mijn schoenen (ik bespaar jullie deze foto’s). Ik weet niet hoe ik het heb gedaan maar een uur later zaten we heerlijk aan de daal bhat (rijst met linzensoep) bij Januka in het kleien huisje. In de slaapkamer, boven de stal van de buffalo’s, lag ik na een lange wandeling van 6 uur vandaag, in coma.

DSC_0239
Om 6 uur wilde vroege vogel Bharat graag weer op pad om te beginnen aan de huizen. Genietend van het uitzicht (alsof ik in de hemel beland ben zo boven de wolken) liepen we wederom een uur naar de familie waar we vandaag het huis zouden bouwen.

DSC_0286

Dit huis wordt gebouwd voor een gezin, bestaande uit vader, moeder, drie zoons (waarvan er 1 als arbeider in India werkt) en een schoondochter die net 3 maanden geleden is bevallen van haar dochtertje.

DSC_0316
DSC_0300
Dit 20-jarige meisje was hoogzwanger toen het huis boven op haar stortte tijdens de aardbeving. Ze was buiten bewustzijn geraakt en werd door de dorpsbewoners de berg afgetild naar de snelweg (een tocht van zo’n 3 uur). Vanaf daar werd ze met de helikopter naar Kathmandu gebracht zodat ze opgenomen kon worden in het ziekenhuis. Gelukkig is ze er goed vanaf gekomen en heeft ze 3 maanden later haar baby gezond op de wereld kunnen zetten. Van hun huis is niks over. Er was een zeil gespannen over het overgebleven gedeelte waar ze met z’n zessen onder sliepen. De baby heeft haar ‘wiegje’ onder een ander zeil, gemaakt van een jutenzak.

DSC_0275
DSC_0212
DSC_0250
DSC_0249
Helaas was het nieuwe huis nog niet zo opgeschoten als Bharat had gewild en moest het houten geraamte eerst nog afgemaakt worden. De materialen voor het huis werden langzamerhand de berg opgesjouwd, zie video (toen ik dit zag mocht ik van mezelf niet meer klagen). Samen met een klusser en de vader van het gezin is er keihard gewerkt en zat aan het einde van de dag het dak erop.


DSC_0247

DSC_0252
DSC_0254
DSC_0273

DSC_0271

DSC_0311
Ook Bharat stak wederom de handen uit de mouwen en zat een paar meter boven de grond te zagen en te timmeren. Met een roestig, gammel zaagje en zonder ladder constant het huis op klauteren, is dat best hard werken kan ik je vertellen.
Natuurlijk was er ook tijd voor pauze; lunchen met een buffalo in je nek (enige plek waar schaduw was) en Bharat, de kindervriend, die even knuffelt met de baby.

DSC_0324

DSC_0268

Het tweede huis dat is gebouwd is voor een ouder echtpaar. Hun huis zit vol scheuren waardoor ze hier niet meer in kunnen leven. Ze slapen op dit moment in de stal bij de buffalo’s. De vrouw had spierwit haar, de man kon amper lopen en hield zichzelf staande met twee stokken. Toen Bharat met de man praatte en vertelde dat we hem kwamen helpen met een huisje voor hem en zijn vrouw, liepen de tranen over zijn wangen. Vol dankbaarheid vouwde hij zijn oude, gerimpelde handpalmen op elkaar, hield deze voor zijn gezicht en keek me aan met betraande ogen. Ik brak. Hiervoor heb ik die verschrikkelijke tocht gelopen. Hier doe je het voor.

DSC_0330
DSC_0345
DSC_0333
DSC_0335
DSC_0344

Na twee dagen werken was het houten geraamte van de huizen af en stond het dak erop. De klussers zullen de huizen in de komende paar dagen afmaken. Helaas heb ik daarom geen foto’s van het eindresultaat maar ik kan jullie verzekeren dat de families inmiddels droog en veilig in hun nieuwe huisje zitten, voor de start van het Dashain festival.

Voor het geval dat sommigen van jullie nu denken: ‘Moest die arme Sanne nu ook nog die hele berg af sjokken?’
Nee hoor, gelukkig niet.
De terugweg naar Kathmandu viel 100% mee. Nadat ik weer versierd was met een bloemenkrans en tikka op mijn voorhoofd door Januka, zijn we met de bus naar beneden gebracht. Dit is de enige bus, die maar 1 keer op een dag de berg af- en opgaat, dus deze was propvol. Ik zat met mijn gezicht tegen de ruit gedrukt maar ik kon mijn geluk niet op. De rit duurde twee uur maar mijn glimlach was van oor tot oor, puur en alleen omdat ik elke seconde ervan genoot dat ik dit stuk niet nog eens hoefde te lopen.

DSC_0365
DSC_0366
Wat een avontuur, m’n spieren trillen nog na. Maar wat een enorm geluk krijg je ervoor terug; de laatste twee huizen van jullie donatiegeld staan!

Mochten jullie denken; goh, is het nu nog wel van belang als ik geld overmaak?
Ja enorm! Nepal heeft nog steeds hulp nodig en nog steeds kan Bharat elke euro hard gebruiken. Hij is alweer druk bezig met de planning van volgende projecten (bouwen van huizen, scholen, gezondheid centra’s etc.). Het enige wat mist zijn de financiële middelen.
Dus, denk je met de kerst; welk goed doel zal ik dit jaar eens steunen?
Denk aan Bharat en Nepal!

De komende tijd zal ik me gaan richten op mijn webshop. Ik hoop dat ik de mensen hier in Nepal ook op een langere termijn kan helpen door het creëren van werkgelegenheid. Daarnaast hoop ik de renovatie van het klooster af te ronden zodat ik jullie de resultaten kan laten zien die jullie nog van mij tegoed hebben.
Tot de volgende blog!

liefssanne

Just in case;
NL28 INGB 0008 6772 33
t.n.v. SJ Demmer te Zwolle
o.v.v. Nepal

separator

13 Reacties on PROJECT HUIZEN BOUWEN DEEL 2

  • Lotte schreef:

    Mooi geschreven weer San! Hopen dat het snel goed komt voor het mooie Nepal! Trots op je, harde werker <3

  • Evelien schreef:

    Je verhalen raken me elke keer opnieuw in het hart. Bijzonder wat je doet en zo hoopvol en fijn dat er in deze wereld mensen zijn zoals jij!

  • Everlyne van Hoesel schreef:

    Indrukwekkend verhaal. Respect!

  • Riet schreef:

    Lieve Sanne, nog met mijn hoofd vol met gedachten aan jou en Nepal lees ik met volle aandacht jou avontuur. Wij hebben jou hielen gezien, ze waren net genezen, maar wat zagen ze er uit. Je hebt twee weken op je slippers gelopen. Maar geweldig wat jullie hebben gedaan voor deze familie en echtpaar. Ik ben zooo trots op jou en wat jij daar weet te realiseren. Ik heb een kijkje mogen nemen in je leven in Nepal en dat heeft enorme indruk op mij gemaakt. Ik draag dit de rest van mijn lezen mee in mijn hart. Dank je wel Sanne❤️. Lieve groet van Riet

  • Roos schreef:

    Wat ben ik trots! En wat moet ik lachen om nog eens je verhaal te lezen over je 6 uur durende wandeling! je bent een topper!!
    ❤️

  • Anneke Wijermars schreef:

    O Sanne, als ik aan die tocht denk van 5 uur heb ik echt medelijden met je. Maar wat een geweldig resultaat en blijde gezichten. En die prachtige foto’s boven de wolken! Ik hoop dat er voor het benzine- en gasprobleem gauw een oplossing komt. Wat een ellende. Sterkte met alle goede werken!

  • Tiny schreef:

    Mooi verhaal Sanne! Ik had niet graag in je schoenen gestaan…dapper hoor xx

  • Nicolien schreef:

    Erg mooi geschreven! Je neemt me als lezer echt mee in jou wereld daar. Je doet daar super werk!

  • Astrid schreef:

    Sanne, ik ken je niet maar ik weet dat je met mijn dochter Daphne in Nepal bent geweest een paar jaar geleden. Ik lees je verhaal en wat beschrijf je het mooi. En wat is Bharat toch een bijzondere man. Wij hebben hem in 2009 voor het eerst ontmoet, toen was hij al bijzonder maar met alle toestanden die Nepal getroffen hebben lijkt het wel of Bharat in heel Nepal tegelijk aan het werk is. TOP! En wat heb jij ook een fantastisch werk gedaan in de tijd dat je er bent. Doe de groeten aan Rene en aan Bharat van de ouders van Daphne. En heb nog een bijzondere tijd in Nepal.

  • tashifactory schreef:

    Hoi Astrid, dankjewel voor je leuke en lieve bericht! Bharat is inderdaad een man van goud, hij wil het liefst iedereen helpen! Ik zal zeker de groetjes doen, geef jij ze van mij door aan Daphne? Liefs Sanne

  • Mineke schreef:

    Hoi Sanne met een glimlach op mijn gezicht genoten van je avontuur. Met een brok in mjn keel denk ik hoe moet het verder met Nepal zonder benzine en gas. Houd moed.

  • José schreef:

    Hoi Sanne!

    Wat kun je het allemaal super omschrijven! Echt vet stoer wat je daar allemaal onderneemt! Ga zo door! Doe je Ferdie de groetjes van me??

    Liefs

  • Tashi Factory schreef:

    Dankjewel José! Ik heb Ferdie toevallig eergister nog gezien, wat is de wereld toch klein he:) Ik zal zeker de groetjes doen! Tot snel!

Plaats een reactie

Your email address will not be published.