PROJECT HUIZEN BOUWEN

Bijna twee maanden in Nepal. Tijd voor een nieuwe update!
Omdat ‘project klooster’ nog niet volledig is afgerond wil ik wachten tot de volgende blog om jullie alle resultaten in 1 keer te laten zien. Deze blog wil ik graag wijden aan het project op het platteland wat afgelopen week heeft plaatsgevonden; huizen bouwen!
Al de hele week wacht ik met smart tot ik jullie met volle trots de resultaten van jullie dankbare gedoneerde euro’s mag laten zien. Het was een hele klus om het verhaal samen te vatten en uit honderden foto’s een aantal te kiezen. Ik zal bij het begin beginnen.

Na een paar weken schilderen, renoveren, schoonmaken en plezier hebben in het klooster was de dag daar dat Bharat een trip naar het platteland had ingepland. Een trip van een dag om kennis te maken met de families en te kijken of het goed voelt om hieraan het donatiegeld te besteden. ’s Ochtends, heel vroeg, zijn we met de lokale bus naar Dhading vertrokken, ongeveer 3 uur van Kathmandu. Eenmaal aangekomen in de stad was het de taak aan Bharat om een jeep te vinden die ons naar boven wilde brengen. De plaats van bestemming ligt namelijk bovenop de berg, een kleine 2 uur rijden (zeg maar hobbelen) op een onbegaanbare weg. Toen Bharat moeite had een jeep te vinden legde hij uit dat het vervoer naar ‘the middle of nowhere’ op dit moment ontzettend veel kost, vlak na de aardbeving was dit zelfs onbetaalbaar. Er rijd geen lokaal vervoer naar deze plaatsen en dus zijn de vervoersmiddelen die wel gaan erg duur. Die Nepalezen zijn natuurlijk niet dom en vragen de hoofdprijs als er verder geen concurrentie voor ze bestaat. Aan de ene kant slim, maar ik vond het een raar verhaal. Dit betekent dat alleen mensen die het kunnen veroorloven naar hulpgebieden kunnen afreizen. Het kost veel om bewoners te helpen in een afgelegen gebied. Mensen die winst willen maken aan mensen die alleen maar willen helpen, ik vind het gek. Het verschil tussen arm en rijk en de verschillende kasten is duidelijk zichtbaar na de aardbeving en wordt zo alleen maar groter.
Het is niet anders, we moeten toch op de plaats van bestemming komen!

Uiteindelijk had Bharat een jeep weten te regelen die ons naar boven zou brengen. Ik dacht dat we er al bijna waren maar niets bleek minder waar. Wat een rit.

De weg was een grote modderpoel door de regen waar de jeep doorheen moest glibberen, smalle paadjes met in je ooghoek de afgrond. We ontkwamen er daarom natuurlijk niet aan dat we vast kwamen te zitten. De ANWB was in geen velden of wegen te bekennen maar gelukkig kwamen we na amateuristisch geduw, getrek en gegraaf uit onze benarde positie (en heet dat het ondertussen was in de felle zon!!!).

Na nog een aantal van dit soort vertragingen kwamen we uiteindelijk op plaats van bestemming. Bharat ontmoette hier zijn contactpersoon, een oud-collega. Deze man is een bewoner van Dhading die onderzoek heeft gedaan in het dorp welke families de hulp het hardste nodig hebben. Samen met hem zijn we de plekken gaan bezoeken. De uitgekozen families komen uit de lage kaste, zijn erg arm en hebben daarom geen vooruitzicht op hulp vanuit de overheid.

De eerste familie die jullie via de foto’s gaan ontmoeten is een moeder met 5 dochters. Ze heeft 8 kinderen gebaard maar is er 3 verloren. Haar man werkt in India als fabrieksarbeider en komt een paar keer per jaar naar huis. Tijdens de aardbeving is haar huis flink aangetast waardoor deze onbewoonbaar is verklaard. Samen met haar 5 prachtige dochters sliep ze onder een zeiltje. Haar schoonvader is ook te zien op de foto.

Het tweede huis wat op de planning staat is voor deze man. Een kerngezond, klein, rimpelig mannetje van 98 jaar oud. Met z’n stok huppelt die nog vrolijk rond. Ook zijn huis is onbewoonbaar verklaard door de scheuren en ingevallen wanden. Deze man heeft geen familie en woont alleen. Zijn buren houden een oogje in het zeil en proberen hem te verzorgen.

Bij de derde plek kwamen we bij een leeg stuk grond. Hier stond het huis van een alleenstaande vrouw. Het huis was volledig ingestort en inmiddels opgeruimd. Ze heeft maandenlang bij de buffalo’s in de stal geslapen en heeft ook verder geen familie die voor haar zorgt.

Bharat vertelde dat wij voor deze mensen elk een huis konden bouwen. Daarnaast staan er nog twee huizen op de planning in een ander gedeelte van Dhading (daarover meer in een volgende blog!).
Eerlijk gezegd vielen me de prijzen erg tegen. Ik had verwacht dat in Nepal alles goedkoop zou zijn maar zoals in mijn vorige blog beschreven zit er aan het maken van een huis toch een flink kostenplaatje. Per huis moet je toch wel denken aan een paar honderd euro, waarbij het transport naar dit afgelegen gebied de grootste kostenpost is.
Ik heb besloten om van een deel van het donatiegeld deze 5 huizen te gaan bouwen. Het geld wordt besteed aan het materiaal (hout, bamboe, gaas (wat moet dienen als raam), golfplaten, spijkers etc.), transport van de truck die de berg op en af moet en de arbeidskracht die nodig is om de huizen op te bouwen en de materialen te maken.
Na het zien en ontmoeten van de mensen op het platteland was de keus snel gemaakt. Deze mensen hebben onderdak nodig, hoeveel dat ook mag kosten.

Na deze lange dag (ook weer 2 uur hobbelend terug en 3 uur met de lokale bus naar Kathmandu) heeft Bharat de boel in werking gezet. De ingehuurde plaatselijke klusjesmannen gaan aan het werk om de materialen gereed te maken en de huizen op te bouwen. Omdat het helaas aan mij niet besteed is om een huis neer te zetten had Bharat voorgesteld om de laatste drie dagen te helpen met de ‘finishing touch’. Afgelopen dinsdag hebben we daarom wederom onze tas ingepakt om te gaan bivakkeren op het platteland. Back to basic. Maar dan ook echt basic; geen douche, een gat in de grond als toilet, een houten plank als bed, monsterspinnen, geen stroom, geen WiFi maar wel een adembenemend uitzicht vanaf de berg en voedsel rechtstreeks uit eigen tuin (ik mis de buffalo melk nu al). Ik wist niet dat groente en fruit zo groot kon zijn, de grapefruits hadden het formaat van een voetbal, heerlijk!

Met onze eigen truck, volgeladen met materiaal werden we naar boven gebracht. Tegelijkertijd vulde de laadbak zich met dorpsbewoners die zo gratis mee de berg op konden, scheelt weer een wandeling van 5 uur.

Boven op de berg gingen we gelijk aan de slag. Binnen drie dagen zijn de huizen afgerond met behulp van twee klusjesmannen uit de buurt, keiharde werkers in de bloedhete zon. Ook Bharat stroopte graag zijn mouwen op en hielp mee. Er zijn twee huizen van bamboe en golfplaten gebouwd en een huis van hout (overgebleven van het ingestorte huis). Deze huizen worden later nog met klei bedekt, geheel in plattelandse stijl.

Ik heb woorden tekort om te beschrijven hoe blij de families zijn met hun nieuwe onderdak. Tijdens het klussen zaten ze continu het verloop van hun eigen huisje te bekijken. Van de alleenstaande vrouw kregen we een tas met versgeplukte guaves als bedankje.

Helaas zaten hele conversaties er niet in aangezien ze geen woord Engels spreken maar de gezichtsuitdrukkingen spraken boekdelen. Het was geweldig om dit mee te mogen maken. We did it!

Vol ongeloof heb ik gekeken naar wat we in gang hebben gezet. Niet alleen het zien van de resultaten was fantastisch, ook de klusjesmannen waren blij dat ze werk om handen hadden. Je helpt zo niet alleen de families aan een huis maar ook de arbeiders, chauffeurs van de truck en het bedrijfje dat de materialen maakt aan werk. Samen met jullie hebben we iets in gang gezet waar veel mensen nu een leuk loon aan over houden of een prachtig huis. Deze week drong het tot me door hoe trots ik ben dat er zoveel lieve familieleden en vrienden zijn die geld hebben gedoneerd en dit mogelijk hebben gemaakt. Dit is toch gaaf?!

Last but no least, mag de foto van Bharat in deze blog niet ontbreken. Wat is dit een top vent. Speciaal voor dit project heeft hij alles zelf georganiseerd zodat er geen euro verspild wordt aan een hoge directeur of manager in een grote organisatie. Samen met hem ga ik in oktober de laatste twee huizen bouwen in een ander gebied van Dhading. Naast ‘project klooster’, dat we de komende weken gaan afmaken, staat ook nog een school op het programma waar een klein deel van het donatiegeld naartoe gaat. Dit is een school op het platteland van Chitwan waar we schoolspullen kunnen leveren (hierover meer in een volgende blog!).

Naast dit project organiseert Bharat ontzettend veel goede projecten in Nepal. Zijn leven draait om geven. Bharat is een uniek persoon die zich met hart en ziel inzet voor zijn medemens. Hij bouwt niet alleen huizen, hij zet zich ook in voor weeshuizen, scholen op het platteland, helpt kinderen aan ziekenhuis behandelingen, haalt ze uit vervelende thuissituaties, bezorgd ouderen een goede oude dag en zo kan ik nog wel even doorgaan. Een man waar ik tegenop kijk. Jullie hebben nu met eigen ogen gezien hoe Bharat dit project heeft georganiseerd.

Aangezien het bijna weer kerst is, het einde van een mooi jaar, wil ik iedereen vragen om Bharat in gedachten te houden. Wanneer je nog een extraatje over hebt voor het goede doel aan het einde van dit jaar, denk dan aan Bharat. Het hele jaar door helpt hij mensen in nood met zijn eigen geld, connecties en kennis.
Via mij kun je nog steeds geld doneren, ik zorg ervoor dat dit bij Bharat komt. Jullie hebben het bewijs, het komt dubbel en dwars goed terecht! Er kunnen altijd meer prachtige huisjes gebouwd worden!

Voor als jullie ‘m vergeten zijn:
NL28 INGB 0008 6772 33 t.n.v. SJ Demmer te Zwolle
o.v.v. Nepal